www.hogwarthlnp.fora.pl

[Rovena]

Tutaj każdy kto nie ma blog zamieszcza fragment swojej własnej wyobraźni lecz jeżeli owego bloga (tylko w kategorii opowiadań) posiada prszę o podanie adresu.

[Lilyanne]

Ja mam bloga ale nie mogę się powstrzymać Dodam ;p

-Oddaj moją bluzkę, Meadowes! - Krzyczał na całe gardło pan casanova. - Już jestem spóźniony ! - Dorcas przystanęła.Odwróciła się do Syriusza, a on w ostatniej chwili wyhamował.Ona spojrzała się w jego czarne oczy.Ich spojrzenia się spotkały.Syriusz powoli podszedł do Dorcas.Złapał ją za dłonie.
-Nie oddawaj mi bluzki. - Szepnął.Ona spojrzała na niego zdziwiona.Ludzie ich okrążyli co nie było dziwne.Dorcas i Syriusz stojący na środku i czule trzymający się za dłonie...
- Ale spóźnisz się na rand... - Nie dane jej było dokończyć.Łapa pocałował ją, a ona gdy poczuła dotyk jego warg od razu oddała mu pocałunek.Zaczęli swój taniec.Dorcas poczuła jak w jej brzuchu chyba z tysiąc motyli trzepocze wesoło skrzydłami.Gdy od niechcenia odkleili się od siebie, Dorcas patrzyła na Syriusza jak by był bóstwem.On przerwał tą chwilową ciszę :
- Nie pójdę na nią. Ty jesteś ważniejsza niż te barbie w różowych spódniczkach.Po co mi one? Ty jesteś ta prawdziwa, jedyna i najpiękniejsza.

[Annabeth]

[i]Bez namysłu podeszła do rozedrganych wód jeziora. Wiatr porwał jej ostatni oddech. Powoli przesunęła stopą po gładkiej tafli jeziora. Weszła do niego i poczuła, jak zimno ogarnia jej ciało. Ale szła dalej. Do niego. By zatracić się znów w głębi jego oczu. By uwierzyć, że koniec jest dopiero początkiem. Zanim porwał ją prąd chłodnej wody, zmuszając ją do wydania ostatniego oddechu, zdołała wymówić melodyjne „Kocham cię”. Uśmiechnęła się sinymi już ustami. Znów się z nim spotka. Powie mu, jak tęskniła, jak pragnęła. Przytuli go. Wyzna mu, jak go kocha. I nic już ich nie rozłączy. Po raz kolejny się uśmiechnęła. Poczuła już, jak jej duszę oplatają jego ciepłe, bezpieczne ramiona. Powoli opuszczała swoje ciało. Była gotowa.
[/i]

Ta-dam ! Oto fragment mojej wyobraźni, wprawdzie nic potterowskiego, ale strasznie mi się podoba, że tak bezwstydnie powiem :D

[Lilyanne]

O Bosh ! To ty lepiej ode mnie piszesz człeeku O_O

[Rovena]

Ok.Bardzo mi się podobają Wasze wyobrażenia:)Anna,skądś znam takie zakończenie życia...Eee,tam nie ważne!

[Annabeth]

Tak, ja też znam xD Moja szanowna przyjaciółka Emilyane zrobiła tak swojej biednej Lily. Mi jednak nie pasowało to, że tamta Lill skoczyła z wieży, więc sama skleciłam zakończenie, bo chciałam, żeby Lily utopiła się w jeziorze. I wg mnie Lily miała inne uczucia, niż to opisała Em., więc... No ale jak chcesz, mogę dać coś swojego CAŁKIEM, o, na przykład to, co zaraz tu wstawię ;D

[Annabeth]

Zastanawialiście się kiedyś, jak czuje się człowiek, za którym krok w krok łazi jego wróg ? Nie ? To ja wam powiem. Bardzo chętnie wam powiem ! Czuję się osaczona, wściekła, upokarzana i mam wrażenie, że to wszystko jest żenujące. Bo to jest żenujące, naprawdę. Ten głupek Potter jest jak bumerang - zawsze wraca. Dziś, w dniu przyjazdu do Hogwartu, znów zapytał się, kiedy będę mogła się z nim umówić, a ja znów musiałam wysyczeć, że nigdy. Na szczęście on jest w Gryffindorze (nie wiem, jakim cudem ), a ja w Slytherinie. Mam skrytą nadzieję, że w życiu się już do mnie nie odezwie, choć wiem, że i tak się odezwie. Jest wredny. Egoistyczny. Myśli tylko o sobie. Dobra, wyżyłam się. Teraz mogę ponownie stać się miłą, uśmiechniętą Lily Evans. Wstaję i przechadzam się po dormitorium. Błonia, widniejące za szybą, są zalane złocistym odcieniem słońca. Wysokie sosny rzucają pląsające się cienie na zielone murawy. Rok szkolny dopiero się zaczyna, a ja już straciłam dobry humor. Nie wiem, co będzie dalej. Teraz interesuje mnie tylko to perliście turkusowe jezioro za drzewami i niebo, po którym ktoś rozlał farby.



Taa, wiem, że Evans nie była w Slytherinie, ale moja wyobraźnia jest dość dziwna xD

[Rovena]

Super!Mi się podoba.Ważna wiadomość w temacie o wyglądzie bloga!

[Lilyanne]

Super . ;d